Ruby Hills Emerald Enjoy – Emma
Het begin
Toen Emma II bij ons kwam wonen als pup van acht weken, voelden wij ons intens blij.
Ze vulde de enorme leegte die Emma I bij ons had achtergelaten, net twee maanden daarvoor. Toch was het ook een shock, een soort wervelwind in huis…. Wat een temperament en pit in dat kleine hondje! Wat een attitude! “Kijk mij nou”.
Graag zette zij, nog ongeremd, haar vlijmscherpe tandjes in onze handen. Ze eiste (en kreeg) heel veel spelaandacht want ze had een enorme energie. Voor niets en niemand bang verkenden we ook al snel de buitenwereld, maar Amsterdam is toch wat anders dan haar rustige geboorteplaats, de bosrijke omgeving van Haaren. Een tram of vrachtwagen was toch echt even schrikken, brom- en racefietsen of hardlopers werden flink afgeblaft.
Emma voelde zich snel thuis bij ons en leerde haar (en onze) eerste gewoontes kennen.
Snel regelden wij oppas (via internet: hondenoppas.nl) voor de middagen waarop Peter af en toe niet thuis kon zijn en zochten we de eerste puppytraining op.
De hondenoppas bleek een uitkomst te zijn, het verrijkte Emma’s wereld enorm. Het was een geruststellende gedachte dat de hond meteen met verschillende mensen leerde omgaan. Wij wisten ons ervan verzekerd dat we de pup niet alleen hoefden te laten en er ook geen vernielingen in huis werden aangericht. Voor een pup is een half uurtje alleen zijn al een opgave. Eenmaal opgegroeid is een paar uurtjes thuisblijven geen probleem meer, maar nog altijd is er goed contact met de verschillende oppasdames, die soms nog ‘s avonds oppassen als we wat langer weg zijn. Ook gaat Emma heel graag een middagje spelen bij haar hartsvriendin Milah (Schotse Collie), die wij zo hebben leren kennen. Na zo’n oppas sessie is er altijd een enorme rust in huis, omdat Emma even moet bijslapen….
De puppytraining is van groot belang
Eigenlijk is het vooral een training voor de baas, die precies moet leren begrijpen hoe de goede samenwerking ontstaat met het gedrag en de reacties van de hond.
Twee cursussen bij Olivier Wiegmans brachten uitkomst.
Het is niet meer het oude concept van corrigeren, maar het gaat juist om het positief belonen en het negeren van ongewenst gedrag. Dit moet worden toegepast met grote consequentheid door alle gezinsleden (en in ons geval ook door de oppasdames) en dan is het resultaat echt verbluffend. Zo leert de hond precies wat van hem verwacht wordt en hij leert tevens wanneer (of met welk gedrag) hij geen succes heeft.
De hond leert ook goed op de baas te letten en zal zich tal van situaties herinneren.
Emma reageerde aanvankelijk enorm fel op sommige andere honden, vooral van groter formaat. Soms was het een idee van “ik wil spelen”, soms was het meer “ik wil bazen”. Olivier leerde ons hoe daarmee om te gaan en geleidelijk aan gaat ze rustiger om met andere honden. Ook leren de baasjes inzien welke situaties ze kunnen vermijden.
Een mooi voorbeeld is ook het kabaal dat Emma maakte rondom haar etenstijd.
Het was natuurlijk puur enthousiasme maar we leerden op de cursus “kabaal is geen eten”, en dan gingen we gewoon weer in de kamer zitten. Nadat de hond zich (eerst na enig protest) rustiger was gaan gedragen, probeerden we het opnieuw.
Zo ontstond er binnen enkele dagen een veel rustiger situatie rondom etenstijd en tegenwoordig weet de hond dat lawaai helemaal geen zin heeft en is het voor de baasjes een stuk prettiger om eten te geven.
Bijzonder is een van de eindtests op de tweede cursus, die van “baas verstopt zich en de hond zoekt de baas”. Elke hond zal gaan zoeken waar de baas gebleven is, volgt geursporen en geluiden, maar Emma bleef netjes bij de instructrice. Dat had ze zichzelf aangeleerd in haar situatie met de oppasdames, “als de baas weg is blijf ik bij mijn oppas”.
Het is echt geweldig om zo samen met je hond te leren!
